W rolnictwie są używane duże ilości chemikaliów w celu przyspieszenia procesu wzrostu roślin, optymalizacji zbiorów poprzez unikanie szkodników, chwastów itp. W przypadku wszystkich tych czynności na uprawy wylewa się chemikalia. Substancje te opadają na ziemię, która je wchłania. Wielu nie wyobraża sobie, że te produkty azotowe ostatecznie zanieczyszczają wody gruntowe, z których się zaopatrujemy.
Najcięższe deszcze, takie jak te, które mieliśmy w ostatnich miesiącach, niosą ze sobą większe ilości tych chemikaliów, które są szkodliwe dla zdrowia ludzkiego. Te chemikalia są zmywane do Mar Menor. Co można zrobić, aby uniknąć przeciągania do laguny?
Chemikalia zakazane przez Unię Europejską
Pestycydy, herbicydy, nawozy organiczne i niektóre dodatki przemysłowe to główne produkty wyrzucane na uprawy. Wiele z tych substancji chemicznych jest wysoce toksycznych dla zdrowia ludzkiego i zostały zakazane przez Unię Europejską.
W niedawnych przypadkach, takich jak ten w Mar Menor, ulewne deszcze spowodowały przedostanie się tych pestycydów do laguny, co skłoniło władze do promowania kontrola u źródła stosowania tych produktów, aby zapobiec dalszemu zanieczyszczeniu wody. Jednakże zakaz nie zawsze wystarczy, jeśli nie zostaną zastosowane rygorystyczne środki kontroli.
Un badanie przeprowadzone w 2017 roku przez Centrum Oceanograficzne w Murcji zbadało obecność pestycydów w osadach Mar Menor w latach 2009 i 2010. Naukowcy Rubén Moreno-González i Víctor Manuel León przeanalizowali, jak ulewne deszcze wpływają na stężenie tych zanieczyszczeń. Badanie opublikowane w Nauki o środowisku i badania zanieczyszczeństwierdził, że większość pestycydów przedostała się przez Rambla w El Albujón.
Jakie dokładnie chemikalia są wrzucane do Mar Menor?
Badanie wykazało, że wśród pestycydów wykrytych w Mar Menor: terbutylazyna, chloropiryfos y fosforan tributylu. terbutyloazyna Jest to herbicyd zakazany w UE. Jest to związane z działaniem rakotwórczym, substancjami zaburzającymi funkcjonowanie układu hormonalnego i neurotoksycznością. Pomimo zakazu nadal występuje w stężeniach wyższych niż dozwolone ze względu na wymywanie przez deszcze.
El chloropiryfos, wysoce toksyczny środek owadobójczy, wykryto również w dużych ilościach. Substancja ta budzi obawy ze względu na jej negatywny wpływ na organizmy wodne i została zakazana w kilku regionach UE. On fosforan tributylu Jest to dodatek stosowany w silnikach lotniczych i sektorach przemysłowych, który również został zakazany ze względu na swoją toksyczność.
Te chemikalia są transportowane do Mar Menor przez bulwary El Albujón, Miranda i La Maraña, a także przez plażę Hita i inne kanały odwadniające. Niezwykle istotne jest stworzenie barier, które w pierwszej kolejności zapobiegną przedostawaniu się tych produktów do wody.
Jak zapobiegamy przedostawaniu się tych zanieczyszczeń do Mar Menor?
Aby uniknąć wpływu tych substancji chemicznych na ekosystemy morskie, istotne jest kontrolowanie problemu od korzeni. Należy zaostrzyć ograniczenia w stosowaniu niektórych pestycydów, ale należy także poczynić wysiłki w celu edukowania rolników na temat skumulowany wpływ tych produktów w środowisku.
Pestycydy są szkodliwe nie tylko same w sobie, ale w połączeniu ich negatywne skutki są wzmacniane. Ta interakcja jest znana jako synergia. Aby chronić Mar Menor, konieczne jest:
- Unikać spływu powierzchniowego.
- Monitoruj wpływ zanieczyszczonych wód gruntowych.
- Zapobiegaj osadzaniu się zanieczyszczeń w atmosferze.
Rozwiązania muszą być kompleksowe i opierać się na jasnych ramach prawnych. Należy zakazać stosowania produktów już uznanych za niebezpieczne na obszarach takich jak trzcinowiska Mar Menor i Campo de Cartagena. Podobnie należy stworzyć tereny podmokłe i systemy filtracji w celu oczyszczenia wody rolniczej, zanim dotrze ona do laguny.
Kolejnym ważnym aspektem jest sedymentacja zanieczyszczeń. Deszcze nie tylko wprowadzają do laguny nowe chemikalia, ale także usuwają stare osady, uwalniając dawne zanieczyszczenia. W jednym z badań wspomniano, że po epizodach intensywnego deszczu uwolniono duże ilości metali ciężkich uwięzionych na dnie Mar Menor. Proces ten jeszcze bardziej utrudnia powrót do zdrowia.
Znaczenie kontroli zrzutów
Najnowsze badania wskazują na kluczową rolę systemów odwadniających i oczyszczalni ścieków w przedostawaniu się zanieczyszczeń do Mar Menor. Na terenach w pobliżu zalewu często dochodzi do gospodarki odpadami przemysłowymi oraz gospodarką słabo oczyszczonymi ściekami, co również zwiększa ryzyko skażenia.
Niezbędne jest przeprowadzanie okresowych ocen stanu oczyszczalni i zapewnienie, że dopuszczalne limity rozładowania nie przesadzaj. W niektórych przypadkach wykryto wysoki poziom amoniaku i innych substancji chemicznych, które mogą również pogorszyć problem eutrofizacji. Substancje te po zmieszaniu z pestycydami rolniczymi tworzą toksyczny koktajl, który wzmacnia wpływ na organizmy morskie.
Aby złagodzić te zdarzenia, sugeruje się wdrożenie infrastrukturę denitryfikacyjną w kluczowych obszarach wokół Mar Menor. Systemy te pomogłyby w filtrowaniu nadmiaru składników odżywczych, zanim dotrą one do zbiorników wodnych.
Eutrofizacja: wielkie zagrożenie dla Mar Menor
La eutrofizacja Jest to zjawisko występujące, gdy w zbiorniku wodnym występuje nadmiar składników odżywczych, głównie azotu i fosforu, co powoduje nadmierny rozwój glonów. Blokuje to światło słoneczne i zmniejsza dostępny tlen, powodując śmierć roślin i zwierząt w głębszych warstwach.
W ostatnich latach Mar Menor doświadczył kilku epizodów eutrofizacji, z których najsłynniejszy to tzw zielona zupa 2016, co zniszczyło aż 90% makroglonów i łąk phanerogamowych zamieszkujących dno laguny.
Skutki tego kryzysu są nadal widoczne, a liczebność najbardziej bezbronnych gatunków morskich, takich jak konik morski, drastycznie spadła.
Opady i odpływy powodują napływ dużych ilości azotu i fosforanów z obszarów rolniczych, co pogłębia ten problem. Dlatego konieczne jest wdrożenie a schemat profilaktyczny który obejmuje zarówno ochronę lądu, jak i wody.
Jaka przyszłość czeka Mar Menor?
Sytuacja Mar Menor jest krytyczna, ale nie nieodwracalna. Istnieje wiele rozwiązań, które, jeśli zostaną prawidłowo i pilnie wdrożone, mogą spowolnić szkody i umożliwić ekosystemowi rozpoczęcie regeneracji.
Pierwszym krokiem jest powstrzymanie w zarodku przedostawania się składników odżywczych i substancji chemicznych do laguny, co poprawi kontrolę nad rolnictwem, oczyszczalniami ścieków i innymi źródłami zanieczyszczeń. Jednocześnie badania naukowe muszą w dalszym ciągu dostarczać danych, aby lepiej zrozumieć dynamikę tej przybrzeżnej laguny i zastosować rozwiązania oparte na dowodach.
z wola polityczna i zdecydowane środkiw nadchodzących latach Mar Menor może zacząć się odradzać. Liczne przykłady odbudowy ekosystemów przybrzeżnych dotkniętych eutrofizacją w innych częściach świata pokazują, że proces ten, choć złożony, jest możliwy. Jednakże istotne jest jak najszybsze podjęcie działań, aby zapobiec całkowitemu załamaniu się ekosystemu.
Interesujący byłby zielony filtr na obwodzie, który zatrzymałby te wody, przynajmniej w dużej części, i poprawiłby stan jeziora.