Zmiany klimatyczne powodują topnienie największych czap lodowych na świecie. Na Greenland Obserwuje się niepokojący spadek całkowitej objętości zajmowanej przez te lodowce, przy bezprecedensowym tempie topnienia. Najnowsze badania, chociażby te przeprowadzone przez amerykańskiego klimatologa Jasona Boxawykazały, że Grenlandia traci około 286 gigaton lodu rocznie, co w znaczący sposób przyczynia się do wzrostu poziomu mórz na świecie.
Dla społeczności naukowej istotne jest coroczne mierzenie dokładnej ilości topniejącego lodu w celu prognozowania przyszłego wzrostu poziomu morza i jego globalnych skutków, jeśli skutki morza będą się utrzymywać. Global Warming. Aby stawić czoła temu wyzwaniu, odkrywca Ramón Hernando de Larramendi i jego zespół ekspedycji naukowej udają się na Grenlandię, aby wiercić i zbierać próbki lodu, analizując bilans mas lodowców.
Znaczenie wypraw naukowych
Informacje uzyskane podczas tych wypraw mają kluczowe znaczenie dla oceny wpływu dalszego wzrostu temperatury na poziom oceanów. Tego typu badania nie tylko ujawniają, ile lodu tracimy, ale także pomagają wyjaśnić, w jaki sposób lód oddziałuje z klimatem na poziomie planetarnym.
W ramach wspomnianej wyprawy zespół złożony z amerykańskiego klimatologa wraz z innymi ekspertami z kilku krajów przeprowadzi wiercenia w lodzie na głębokość do 25 metrów na rozległym obszarze o długości ponad 2.000 kilometrów. Misją tych naukowców będzie pobranie próbek, które posłużą do oceny przeszłych i obecnych warunków atmosferycznych oraz analizy związków takich jak sadza czy mikroplastiki, które również wpływają na proces topnienia lodu.
Prace prowadzone przez tego typu zespoły nie tylko przyczyniają się do zrozumienia stanu lodu na Grenlandii, ale także pomagają w generowaniu dokładniejszych modeli prognozowania klimatu i prognozowaniu, jak będą zmieniać się zjawiska meteorologiczne w innych miejscach na planecie.
Sanki wiatrowe: wyjątkowa innowacja
Kluczowym elementem odróżniającym tę wyprawę od wielu innych jest wykorzystanie sanki wiatrowe, dzieło Ramóna Larramendiego. Pojazd ten stanowi wyjątkową innowację technologiczną w swoim rodzaju, ponieważ napędzany jest silnikiem Energia wiatrowa i umożliwia pokonywanie długich dystansów bez korzystania z paliw kopalnych. Ta zaleta nie tylko sprawia, że jest to transport przyjazny dla środowiska, ale także radykalnie zmniejsza koszty wypraw naukowych w porównaniu z wykorzystaniem pojazdów mechanicznych czy helikopterów.
Sanki składają się z kilku modułów, w zależności od wyprawy i ładunku, który należy przewieźć. W najbardziej zaawansowanej konfiguracji sanie Larramendiego składają się z czterech modułów o długości 20 metrów i mogą pomieścić do 3.000 kilogramów materiałów, w tym sprzęt naukowy, żywność i zakwaterowanie dla członków ekspedycji. Każdy moduł ma swoją specyficzną funkcję: pierwszy to moduł pilota, z którego można sterować komety, które napędzają sanki; inny moduł służy do odpoczynku załogi; a ostatni moduł przenosi obciążenie.
Pomysłowość kryjąca się za saniami wiatrowymi
Używane są sanki wiatrowe latawce o różnych rozmiarach aby maksymalnie wykorzystać siłę wiatru. Mniejsze latawce, około 5 metrów kwadratowych, są idealne na silny wiatr, natomiast większe latawce, do 150 metrów kwadratowych, są używane, gdy wiatr jest słabszy. Jedną z wielkich innowacji tych sań jest to, że ich moduły wykonane są z elastycznych elementów, takich jak drewno jesionowe lub klonowe, które są montowane przy użyciu spodnie sztruksowe elastyczne zamiast gwoździ. Dzięki temu sanki dostosowują się do pofałdowań terenu bez pękania.
Sanki są nie tylko wytrzymałe i wydajne, ale potrafią osiągać prędkości do 2,5 km 80 km / h. przy dobrych warunkach wietrznych, co pozwala na pokonywanie dużych dystansów w krótkim czasie. Jego autonomiczna mobilność oznacza, że ekspedytorzy mogą działać w obszarach bez potrzeby wsparcia zewnętrznego, zmniejszając koszty i ryzyko związane z wyprawami.
Jaki jest cel naukowy tych wypraw?
Wyprawy przeprowadzane z saniami wiatrowymi nie są prostymi wyczynami geograficznymi, ale raczej odpowiedzią cele naukowe najwyższego poziomu. Jednym z głównych celów jest przeprowadzenie badań nt dyspersja mikroorganizmów w atmosferze polarnej. Te mikroorganizmy przenoszone przez wiatry mogą kolonizować nowe obszary Arktyki, wcześniej pokryte lodem. W trakcie wyprawy zostaną zamontowane kolektory cząstek umożliwi nam to zebranie próbek biologicznych i zbadanie, w jaki sposób te gatunki rozprzestrzeniają się w tych ekstremalnych środowiskach.
Dodatkowo prowadzone będą pomiary promieniowania kosmicznego w atmosferze. W obszarach polarnych atmosfera jest rzadsza, co umożliwia promienie kosmiczne, wysokoenergetyczne cząstki subatomowe z kosmosu, przenikają na niższe poziomy niż w innych częściach świata. Wykorzystując sprzęt taki jak bardzo precyzyjne dozymetry Geigera-Müllera, naukowcy mogą oceniać poziomy naturalnego promieniowania i dokonywać korelacji z aktywnością Słońca.
Kolejnym aspektem badanym podczas tych wypraw jest skutki zmian klimatycznych w warstwach śniegu i lodu. Podczas wycieczki z różnych głębokości zostaną pobrane próbki śniegu w celu analizy ich składu izotopowego. Próbki te dostarczą kluczowych informacji na temat akumulacji śniegu w pokrywa śnieżna Grenlandii i umożliwi naukowcom zrozumienie wzorców zmian, jakie zaszły w ostatnich dziesięcioleciach.
Środek transportu o zerowej emisji
Sanki wiatrowe okazały się najbardziej wydajnym i ekologicznym sposobem eksploracji regionów polarnych. Od czasu pierwszej udanej wyprawy w 2000 r. ponad 20.000 kilometrów tym pojazdem podczas różnych podróży po Grenlandii i Antarktydzie i zawsze z pozytywnym skutkiem. W przeciwieństwie do konwencjonalnych pojazdów, takich jak skutery śnieżne czy helikoptery, sanki są wolne od zanieczyszczeń i całkowicie samowystarczalne, minimalizując wpływ na delikatny ekosystem Arktyki.
Co więcej, jednym z wielkich sukcesów osiągniętych dzięki tym saniom jest możliwość transportu całej infrastruktury niezbędnej do realizacji multimodalnych projektów naukowych bez konieczności polegania na transporcie lotniczym w zakresie transportu zaopatrzenia i sprzętu. Generuje to znaczne oszczędności zasobów i umożliwia prowadzenie badań polarnych w sposób bardziej ciągły i przy mniejszym śladzie węglowym.
Przyszłość sań wiatrowych w wyprawach naukowych
Ramón Larramendi i jego zespół są zaangażowani w ideę wykorzystania sań wiatrowych jako wszechstronnej i zrównoważonej platformy naukowej, którą inne narody mogą wykorzystać w swoich własnych badaniach polarnych. Oczekuje się, że z biegiem czasu technologia ta stanie się standardem zrównoważone eksploracje polarnezwłaszcza w bardziej odległych obszarach Antarktydy i Arktyki, gdzie koszty i logistyka konwojów zmotoryzowanych są zaporowe.
W rzeczywistości przewidywano, że w 2025sanie wiatrowe powrócą na Antarktydę z większą międzynarodową misją naukową, rozpoczynając kolejny wielki rozdział w eksploracji polarnej. Wyprawa ta, planowana we współpracy z Europejską Agencją Kosmiczną, umożliwi testy w ekstremalnych warunkach i będzie w dalszym ciągu gromadzić cenne dane, aby lepiej zrozumieć zmiany klimatyczne, atmosferę i wpływ promieniowania kosmicznego na Ziemię.
Ostatni wyjazd tej wyprawy Sanki SOS Arctic WindSled 2024 pokazały, że można posuwać się naprzód nawet przy bardzo niesprzyjających warunkach wiatrowych. W ciągu 23 dni Larramendi i jego zespół zdołali pokonać wiatr o temperaturze do 40 stopni poniżej zera i przetrwali znaczne burze śnieżne, co podkreśla wszechstronność i odporność sań wiatrowych.
Ten rodzaj innowacji, łączący starą technologię z zaawansowanymi innowacjami, jest nie tylko kamieniem milowym w nauce polarnej, ale otwiera drzwi do bardziej zrównoważonej i dostępnej przyszłości eksploracji. Z każdą wyprawą zwiększa się możliwość, że ludzkość będzie w stanie eksplorować najbardziej ekstremalne zakątki planety, nie rezygnując ze swojego zaangażowania w naturę. ochrona środowiska.