Shubhendu Sharma: Jak stworzyć samowystarczalne lasy za pomocą techniki Miyawaki

Z pewnością część z Was, czytając nas, zna historię Jeana Giono pt „Człowiek, który sadził drzewa”, która opowiada o życiu Elzéara Bouffiera, wyimaginowanego pasterza, który przez lata poświęcił się sadzeniu drzew na dużym obszarze Prowansji, przekształcając opuszczoną krainę w miejsce pełne życia. To inspirująca historia, która uczy nas, jak wytrwałość pozwala pozytywnie zmieniać nasze otoczenie. Coś podobnego zostało zrobione Shubhendu Sharmy, inżynier przemysłowy, który zmienił karierę i całkowicie poświęcił się ponownemu zalesianiu zdegradowanych obszarów.

Shubhendu Sharma opuścił stanowisko w Toyocie, aby resztę życia poświęcić sadzeniu drzew. Stosowanie metodologii miyawaki, rozwija lasy, które rosną do 10 razy szybciej niż metodami konwencjonalnymi, dzięki czemu stają się samowystarczalne w ciągu zaledwie kilku lat. Od początku swojej przygody Sharma i jego zespół w ciągu zaledwie dwóch lat stworzyli w Indiach ponad 33 lasy, udowadniając, że możliwa jest regeneracja środowiska w krótkim czasie. Następnie zobaczymy, jak mu się to udało i jak możesz stworzyć własny las, korzystając z jego metodologii.

Technika Miyawaki: pochodzenie i rozwój z Shubhendu Sharmą

Metodę Miyawaki opracował japoński botanik Akira Miyawaki, który przez całą swoją karierę badał rodzimą roślinność, aby przywrócić ją na zdegradowane tereny. Ich podejście było innowacyjne, ponieważ proponowało sadzenie rodzimych gatunków o dużym zagęszczeniu w tym samym miejscu, aby wywołać naturalną konkurencję między nimi, zmuszając drzewa do szybszego wzrostu i zrównoważonego rozwoju.

Shubhendu Sharma, urzeczony wizją Miyawakiego, rozpoczął swoją podróż w zakresie ponownego zalesiania, kiedy naukowiec odwiedził fabrykę Toyoty, gdzie pracował nad utworzeniem tam małego lasu. Sharma była zafascynowana szybkością i wydajnością procesu i postanowiła w pełni zaangażować się w to zadanie. Po współpracy z Miyawakim jako wolontariusz Sharma zaadaptował tę technikę do potrzeb Indii, biorąc pod uwagę specyfikę gleby i rodzime gatunki tego kraju.

Dzięki nowej wersji metody Miyawaki Sharma zasadził swój pierwszy las w swoim ogrodzie w Uttarakhand i widząc rezultaty w ciągu roku, zdecydował się rzucić pracę, aby całkowicie poświęcić się ponownemu zalesianiu. założony Zalesianie, firmy, której celem jest tworzenie naturalnych, samowystarczalnych lasów w dowolnym miejscu na świecie.

Jak działa metodologia Miyawaki

Proces ponownego zalesiania zaproponowany przez Akirę Miyawaki i udoskonalony przez Sharmę składa się zasadniczo z kilku kluczowych etapów, a wszystkie mają na celu stworzenie długoterminowego autonomicznego ekosystemu:

• Badanie gleby: Pierwszą rzeczą jest przeprowadzenie analizy gruntu, na którym chcesz posadzić las. Analiza ta obejmuje ocenę tekstury gleby, jej zdolności do zatrzymywania wody i składników odżywczych oraz identyfikację gatunków roślin występujących lokalnie w regionie.
• Wybór gatunków rodzimych: Jest to istotna część metody. W przeciwieństwie do plantacji komercyjnych, dla których priorytetem jest szybka produkcja, w tym procesie wybierane są gatunki rodzime, aby zagwarantować trwałość lasu. Kluczem jest wybranie od 50 do 100 różnych gatunków, rozmieszczonych w warstwach w zależności od ich wysokości.
• Przygotowanie gleby: Często gleby w miastach i na obszarach zdegradowanych są zubożone; Dlatego lokalną biomasę miesza się, aby poprawić jej zdolność wchłaniania wody i składników odżywczych.
• Roślina o dużej gęstości: Metoda Miyawaki polega na sadzeniu kilku gatunków na niewielkim obszarze, co stwarza konkurencję między roślinami o światło i zasoby, zmuszając młode drzewa do szybszego wzrostu.

Po posadzeniu roślinność las jest pielęgnowany przez pierwsze dwa lata poprzez nawadnianie i zwalczanie szkodników. Po tym czasie las staje się samowystarczalny i nie wymaga dodatkowej pielęgnacji. Takie podejście pozwala ekosystemowi rozwijać się 10 razy szybciej niż przy zastosowaniu tradycyjnych metod i osiągnąć w ciągu zaledwie 10 lat dojrzałość lasu, którego naturalny rozwój zająłby ponad 100 lat.

Korzyści i rezultaty lasów Miyawaki

Od momentu wdrożenia Lasy Miyawaki okazały się jedną z najskuteczniejszych technik zalesiania, nie tylko ze względu na szybkość wzrostu, ale także ze względu na ogromne korzyści dla środowiska, jakie zapewniają:

• Zwiększona różnorodność biologiczna: Jest to jedna z głównych zalet tej metody. Sadzone lasy są domem dla wielu gatunków zwierząt i roślin. Badania przeprowadzone na Uniwersytecie Wageningen w Holandii wykazały, że minilasy Miyawaki przyciągają większą różnorodność biologiczną niż pobliskie lasy naturalne dzięki różnorodności sadzonych gatunków.
• Sekwestracja węgla: Konkurując o przestrzeń i zasoby, drzewa rosną szybko i zatrzymują więcej CO2. Na zaledwie 250 metrach kwadratowych las może zatrzymać około 250 kilogramów węgla rocznie, pomagając złagodzić zmiany klimatyczne.
• Poprawa mikroklimatu: Lasy te pomagają absorbować zanieczyszczenia powietrza, przyciągają wilgoć i obniżają lokalne temperatury, przyczyniając się do walki z efektem wyspy ciepła w miastach. Najnowsze badania wykazały znaczną poprawę jakości powietrza i temperatury na obszarach miejskich, gdzie zasadzono te lasy.

Sharma posadziła ponad 138 lasów w 10 krajach, od Indii po Europę. Technikę tę przyjęto w takich krajach jak Belgia, Francja, Wielka Brytania i Pakistan, gdzie rząd uruchomił projekt mający na celu utworzenie 1.000 minilasów w całym kraju.

Skutki społeczne projektów ponownego zalesiania

Oprócz korzyści dla środowiska praca Sharmy ma również pozytywny wpływ społeczny. Twoja firma, Zalesianie, nie tylko tworzy lasy; Szkoli także społeczności lokalne, aby zaangażowały się w proces tworzenia i utrzymywania tych terenów zielonych. Ponadto niektóre projekty zostały sfinansowane w ramach kampanii zbierania funduszy. crowdfunding, umożliwiając każdemu udział w walce ze zmianą klimatu poprzez sadzenie drzew.

Godnym uwagi przykładem jest projekt mający na celu stworzenie oprogramowania w oparciu o finansowanie społecznościowe, w ramach którego każdy może przekazać dane na temat rodzimych gatunków roślin w swojej okolicy, ułatwiając tworzenie bardziej zrównoważonych lasów na całym świecie.

Przyszłość ponownego zalesiania miast

Wpływ małych, bardzo gęstych lasów nie ogranicza się tylko do poprawy stanu środowiska; Ma także potencjał do zmiany życia w miastach. Shubhendu Sharma i inni zwolennicy techniki Miyawaki wyobrażają sobie przyszłość, w której te maleńkie lasy staną się powszechne w miastach, pełniąc rolę zielonych płuc, które poprawiają jakość powietrza, zapewniają cień, redukują hałas i stanowią schronienie, w którym może rozkwitać różnorodność biologiczna.

W miarę rozwoju miast i coraz wyraźniejszych skutków zmian klimatycznych projekty takie jak projekt Afforestt są potrzebne bardziej niż kiedykolwiek. Pomysł, że każda pusta przestrzeń w mieście może stać się samowystarczalnym lasem, oferuje prawdziwe rozwiązanie wyzwania, jakim jest tworzenie zrównoważonego środowiska.

Nie chodzi tylko o sadzenie drzew; Jest to kompleksowa strategia, która ma na celu przywrócenie ekosystemów w miejscach, w których wcześniej nie uważano, że jest to możliwe. Afforestt już pracuje nad stworzeniem programów edukacyjnych, które umożliwią udostępnienie tej metody większej liczbie osób, i udostępnia wszystkim niezbędne narzędzia, aby każdy mógł stworzyć własny las.

Zaangażowanie Sharmy w poświęcenie swojego życia ponownemu zalesianiu zainspirowało wielu, a jego praca w dalszym ciągu pokazuje, że przy wysiłku i właściwej metodologii możliwe jest przywrócenie naszej planecie terenów zielonych, nawet w najbardziej miejskich środowiskach.