Przepisy europejskie wymagają od wszystkich państw członkowskich redukcji Gazy cieplarniane stawić czoła zmianom klimatycznym. W lipcu 2016 r. zatwierdzono rozporządzenie ustalające podstawy rocznej redukcji emisji tych gazów przez państwa członkowskie w latach 2021–2030, tzw. Regulacja podziału wysiłków. Niniejsze rozporządzenie jest niezbędne, aby Unia Europejska mogła przestrzegać porozumień osiągniętych na mocy art COP21 Paryża.
Czy Hiszpania osiąga cele?
Zaangażowanie Hiszpanii, podobnie jak w przypadku Europy, jest ambitne. Jednakże postęp kraju w realizacji tych celów nadal stwarza poważne wyzwania. Hiszpania podjęła kroki w celu ograniczenia emisji, ale nadal boryka się z poważnymi przeszkodami. Poniżej szczegółowo analizujemy, jak Hiszpania zachowuje się w tym scenariuszu.
Redukcja gazów cieplarnianych
El Regulacja podziału wysiłków zatwierdzony przez Unię Europejską stanowi, że redukcja emisji musi opierać się na produkcie krajowym brutto (PKB) na mieszkańca każdego kraju, który określa procent redukcji od 0% do 40%. Celem Hiszpanii jest ograniczenie emisji o 26% do 2030 r., przyjmując za punkt odniesienia poziom z 2005 r.
Na poziomie globalnym rozporządzenie obejmuje 60% całkowitych emisji w UE. Do najbardziej regulowanych sektorów należą transport, rolnictwo, budownictwo i gospodarka odpadami. Jednak pomimo tych obowiązków 25 z 28 państw członkowskich, w tym Hiszpania, uelastyczniło przepisy poprzez wykorzystanie kredytów na leśnictwo.
W przeciwieństwie do Hiszpanii Szwecja, Niemcy i Francja są na dobrej drodze do osiągnięcia celów wyznaczonych przez Radę Porozumienie paryskie. Należy podkreślić, że na przykład Szwecja zobowiązała się do redukcji krajowych emisji aż o 40%, przekraczając wymogi.
W mniej korzystnym położeniu znajduje się natomiast Hiszpania, która zajmuje 20. miejsce wśród krajów, które poczyniły najmniejszy postęp w redukcji emisji. Opóźnienie planów redukcji emisji z 2021 r. zamiast 2020 r. spowodowało dodatkową emisję 249 mln ton CO2.
Hiszpania a Krajowy Zintegrowany Plan na rzecz Energii i Klimatu (PNIEC)
El Krajowy Zintegrowany Plan Energetyczny i Klimatyczny Lata 2021-2030, zwane PNIEC, ustanawiają ramy działań umożliwiające osiągnięcie celów redukcyjnych na następną dekadę. W tym planie Hiszpania zamierza zredukować swoje emisje o 23% w porównaniu z poziomem z 1990 r.
Kluczowym elementem planu jest zapewnienie, że do 74 r. 2030% energii elektrycznej zużywanej w Hiszpanii będzie pochodzić ze źródeł odnawialnych. W 2023 r. energia wiatrowa Już teraz jest głównym źródłem wytwarzania energii elektrycznej, pokrywającym 25% całkowitego zapotrzebowania. Ten wzrost wykorzystania energii odnawialnej nie tylko jest korzystny dla środowiska, ale także napędza zrównoważony wzrost gospodarczy poprzez tworzenie miejsc pracy i wspieranie innowacji w sektorze.
Wpływ najbardziej zanieczyszczających sektorów
Chociaż postęp w dziedzinie energii odnawialnej jest zauważalny, sektory takie jak transport i budownictwo nadal stanowią duże źródło emisji. W przypadku budowaHiszpania uruchomiła takie inicjatywy jak renowacja energetyczna budynków w miastach takich jak Barcelona, gdzie promowane jest wykorzystanie zrównoważonych materiałów. Mimo to wyzwanie pozostaje ogromne, szczególnie w lotnictwo i intensywna hodowla zwierząt, czyli dwa obszary, w których przejście na bardziej zrównoważone praktyki postępuje powoli.
W transporcie promuje się także Hiszpania zrównoważona mobilność jako jedna z kluczowych strategii redukcji emisji CO2, obejmująca inicjatywy takie jak strefy niskiej emisji i promocja pojazdów elektrycznych.
Długoterminowe strategie i cele osiągnięcia neutralności klimatycznej
Ostatecznym celem Hiszpanii, zgodnym z europejskim zobowiązaniem, jest osiągnięcie neutralność klimatyczna do 2050 r. Aby to osiągnąć, kluczowe będzie drastyczne ograniczenie emisji w sektorach takich jak transport, w którym z różnych dziedzin zachęca się do korzystania z pojazdów elektrycznych. Ponadto planowane są ulepszenia infrastruktury publicznej, aby zapewnić bardziej zrównoważone alternatywy dla korzystania z samochodów prywatnych.
Należy podkreślić, że niektóre regiony i wspólnoty autonomiczne, jak np Nawarra i Asturia, przewodzą tej transformacji, wyznaczając cele w zakresie redukcji emisji o 55% do 2030 r. Regiony te stanowią jednak wyjątek od większości społeczności, które nie osiągnęły jeszcze poziomu ambicji niezbędnych do osiągnięcia celów klimatycznych.
Rola energii odnawialnych i znaczenie inwestycji
Te energię wiatru i słońca odegrały zasadniczą rolę w ograniczaniu emisji w Hiszpanii. Rozbudowa lądowych i morskich farm wiatrowych, wraz z rozwojem energetyki fotowoltaicznej, umieściła Hiszpanię na pozycji jednego z wiodących krajów w wykorzystaniu tych technologii.
Recientemente, el Obserwatorium Zrównoważonego Rozwoju odnotowała spadek emisji o 5,3% w 2023 r. dzięki wzrostowi energetyki wodnej i wiatrowej. Aby jednak osiągnąć cele Porozumienia paryskiego, konieczne będzie przyspieszenie tempa redukcji emisji o około 7,5% rocznie.
W przyszłości konieczne jest dalsze inwestowanie w energię odnawialną. W planach m.in konsumpcja własna, w ramach projektów mających na celu instalację do 20 gigawatów (GW) na obszarach nieekologicznych, takich jak parkingi i wysypiska śmieci, co w coraz większym stopniu zmniejsza zależność od paliw kopalnych.
Równie istotne jest wspomnienie o Fundusze nowej generacji, które stanowią bezprecedensową szansę na dekarbonizację hiszpańskiej gospodarki, sprzyjając ekologicznemu i zrównoważonemu wzrostowi.
Hiszpania poczyniła istotne postępy w ograniczaniu emisji CO2, jednak nadal pozostaje wiele do zrobienia, zwłaszcza w kluczowych sektorach, takich jak mieszkalnictwo, transport i rolnictwo.