Agencja Ochrony Środowiska Stanów Zjednoczonych (EPA) opublikowała alarmujące analizy dot skutki trzech powszechnych pestycydów— chloropiryfos, diazynon i malation — na gatunkach zagrożonych. Badania pokazują, jak te chemikalia wpływają nie tylko na zwierzęta, ale także na najważniejsze siedliska, w których żyją.
Wyniki są szokujące: pestycydy chloropiryfos i malation negatywnie wpływają na: 97% gatunków objętych ochroną zgodnie z ustawą o gatunkach zagrożonych, podczas gdy Diazinon dotyczy 79%. Obejmuje to szeroką gamę fauny i flory, od ptaków po owady, w tym płazy, gady i rośliny endemiczne.
Konsekwencje są szczególnie tragiczne dla zwierząt żyjących w bardzo specyficznych siedliskach, takich jak tereny podmokłe. Wiele z tych pestycydów jest powszechnie stosowanych w rolnictwie i zwalczaniu szkodników, co stawia te gatunki w krytycznej sytuacji.
Zastosowanie i zastosowanie pestycydów
Malation jest szeroko stosowany w rolnictwie do zaprawiania owoców i warzyw, a także roślin ozdobnych. Ponadto jest często używany w kontrola kleszczy u zwierząt domowych. Z drugiej strony chloropiryfos stosuje się do zwalczania termitów, komarów, mrówek i robaków, chociaż ostatnie badania wykazały, że negatywne skutki tych produktów wykraczają daleko poza pierwotne cele. Podobne ryzyko stwarza również diazynon, przeznaczony do tępienia karaluchów i mrówek.
Szerokie stosowanie tych substancji chemicznych wpływa bezpośrednio i pośrednio na różne gatunki. Na przykład malation i chloropiryfos są szczególnie szkodliwe dla owadów zapylających, takich jak pszczoły, ale wpływają również na ptaki żywiące się skażonymi owadami. W rzeczywistości badania wykazały, że insektycydy neonikotynoidowe, takie jak chloropiryfos, są jedną z głównych przyczyn katastrofalny spadek populacji owadów na całym świecie
Pierwszy raz w życiuw końcu mamy dane pokazujące, jak katastrofalne skutki są te pestycydy dla zagrożonych gatunków, od ptaków i żab po ryby i rośliny. – Lori Ann Burd, Centrum Różnorodności Biologicznej.
Długoterminowy wpływ na ekosystem
Pestycydy mają nie tylko natychmiastowy wpływ na gatunki docelowe, ale także długoterminowe skutki na cały ekosystem. Jednym z najbardziej niepokojących skutków jest bioakumulacja tych substancji w łańcuchu pokarmowym. Oznacza to, że raz zastosowane pestycydy nie znikają szybko. Nawet jeśli owady lub gryzonie giną w wyniku zatrucia, drapieżniki zjadające te zwierzęta również są dotknięte chorobą, powodując choroby przewlekłe lub zaburzenia rozrodu.
Wyraźnym przykładem tego zjawiska są badania ptaków z Doñany, podczas których wiele gatunków ptaków drapieżnych, takich jak orzeł w butach i kania czarna, wykazują niepokojący poziom pestycydów, takich jak DDT, mimo że zostały zakazane kilkadziesiąt lat temu. Ten związek chloroorganiczny, wraz z innymi powszechnie stosowanymi pestycydami, takimi jak pyretroidy, wpływa na wylęganie się jaj i przeżywalność piskląt.
Niszczenie siedlisk i zanieczyszczenie ekosystemów mają krytyczny wpływ na globalną różnorodność biologiczną. Park Narodowy Doñana jest wyraźnym przykładem tego, jak skażenie pestycydami z pobliskiej działalności rolniczej zagraża jego wyjątkowej różnorodności biologicznej, wpływając na ponad 350 gatunków ptaków i inne gatunki chronione.
Przypadek owadów zapylających
Grupą gatunków szczególnie dotkniętych działaniem pestycydów są owady zapylające, takie jak m.in abejas, mariposas i inne owady odgrywające kluczową rolę w zapylaniu roślin spożywczych. Ostatnie badania wykazały, że ponad 40% gatunków owadów jest zagrożonych wyginięciem z powodu stosowania pestycydów i utraty siedlisk. Jest to szczególnie niepokojące, ponieważ wiele z tych gatunków ma kluczowe znaczenie dla rolnictwa i utrzymania zdrowych ekosystemów.
Przypadek motyl monarcha to kolejny emblematyczny przykład. Stosowanie herbicydów, takich jak glifosat, zniszczyło jego główne źródło pożywienia, trojeść mleczną, prowadząc do spadku populacji tego gatunku o ponad 80% w ciągu zaledwie dwóch dekad. Ponadto wprowadzenie upraw odpornych na herbicydy umożliwiło opryskiwanie glifosatem w dużych ilościach, co zaostrzyło problem, niszcząc kluczowe siedliska gąsienic motyla.
Podstawowa rola pszczół
Pszczoły są jednymi z najważniejszych zapylaczy na świecie. Jego zmniejszenie w wyniku stosowania pestycydów, takich jak neonikotynoidy, zagraża ekosystemom rolniczym. Badania FAO szacują, że ponad 84% upraw przeznaczonych do spożycia przez ludzi Zależą od owadów zapylających. Wśród nich pszczoły odgrywają kluczową rolę w uprawie roślin takich jak m.in. jabłka, truskawki i migdały.
Pestycydy mogą wpływać na pszczoły na różne sposoby. Niektóre badania pokazują, że nawet niewielkie ilości tych substancji chemicznych zakłócają ich układ neurologiczny, wpływając na ich zdolność do orientacji i zbierania nektaru, co ostatecznie prowadzi do śmierci. Upadek kolonii, wyniszczające zjawisko, które przyczyniło się do upadku całych kolonii w wielu krajach.
El intensywne stosowanie pestycydów Nie tylko wpływa na pszczoły i inne owady zapylające, ale także zakłóca łańcuchy pokarmowe, co może wywołać efekt domina w postaci wyginięcia gatunków. Dlatego istotne jest ograniczenie stosowania pestycydów i poszukiwanie bardziej zrównoważonych alternatyw.
Droga do zrównoważonych rozwiązań
Chociaż obecne perspektywy są alarmujące, istnieją zrównoważone alternatywy, które mogą złagodzić skutki pestycydów bez uszczerbku dla wydajności rolnictwa. On Zintegrowana ochrona przed szkodnikami (MIP) jest jednym z najbardziej obiecujących rozwiązań. Podejście to skupia się na połączeniu technik biologicznych, kulturowych i fizycznych w celu zmniejszenia zależności od chemicznych pestycydów.
Przykładem skuteczności IPM może być użycie płodozmian oraz wykorzystanie pożytecznych owadów do zwalczania szkodników. Płodozmian poprawia zdrowie gleby i zmniejsza prawdopodobieństwo pojawienia się szkodników, podczas gdy pożyteczne owady mogą służyć jako naturalne drapieżniki gatunków zwykle zwalczanych za pomocą chemicznych pestycydów.
Ponadto zakaz stosowania niektórych pestycydów w Unii Europejskiej okazał się skuteczny w ochronie kluczowych gatunków zapylaczy, takich jak pszczoły. Zakazowi temu muszą jednak towarzyszyć ogólnoświatowe środki mające na celu ograniczenie nadmiernego stosowania pestycydów na całym świecie.
Ostatecznie, ograniczenie stosowania pestycydów a wdrażanie bardziej zrównoważonych technologii rolniczych nie tylko pomogłoby chronić zagrożone gatunki, ale zapewniłoby długoterminową kondycję ekosystemów, od których wszyscy jesteśmy zależni.